Uppgjörsaðferðir fyrir álprófíla sem notaðar eru í byggingu fela almennt í sér vigtun uppgjörs og fræðilegt uppgjör. Vigtunaruppgjör felst í að vigta álprófílvörur, þar með talið umbúðaefni, og reikna greiðslu út frá raunverulegri þyngd margfaldað með verð á tonn. Fræðilegt uppgjör er reiknað með því að margfalda fræðilega þyngd sniðanna með verði á tonn.
Við vigtunaruppgjör er munur á raunverulegri vigtinni þyngd og þeirri þyngd sem er reiknuð fræðilega. Það eru margar ástæður fyrir þessum mun. Þessi grein greinir aðallega þyngdarmun sem stafar af þremur þáttum: breytileika í grunnefnisþykkt álprófílanna, munur á yfirborðsmeðhöndlunarlögum og breytileika í umbúðaefnum. Þessi grein fjallar um hvernig á að stjórna þessum þáttum til að lágmarka frávik.
1. Þyngdarmunur sem stafar af breytingum á þykkt grunnefnis
Það er munur á raunverulegri þykkt og fræðilegri þykkt sniðanna, sem leiðir til munur á veginni þyngd og fræðilegri þyngd.
1.1 Þyngdarútreikningur byggður á þykktarfráviki
Samkvæmt kínverska staðlinum GB/T5237.1, fyrir snið með ytri hring sem er ekki meiri en 100 mm og nafnþykkt minni en 3,0 mm, er frávikið með mikilli nákvæmni ± 0,13 mm. Ef tekið er 1,4 mm þykkt gluggakarmsnið sem dæmi, þá er fræðileg þyngd á metra 1,038 kg/m. Með jákvætt frávik upp á 0,13 mm er þyngd á metra 1,093 kg/m, munur 0,055 kg/m. Með neikvætt frávik upp á 0,13 mm er þyngdin á metra 0,982 kg/m, munur 0,056 kg/m. Miðað við 963 metra munar 53 kg á tonn, sjá mynd 1.
Það skal tekið fram að myndin tekur aðeins til þykktarfráviks 1,4 mm nafnþykktarhlutans. Ef tekið er tillit til allra þykktarfrávika væri munurinn á vigtinni þyngd og fræðilegri þyngd 0,13/1,4*1000=93kg. Tilvist frávika í grunnefnisþykkt álprófíla ákvarðar muninn á veginni þyngd og fræðilegri þyngd. Því nær sem raunveruleg þykkt er fræðilegri þykkt, því nær er vegin þyngd fræðilegri þyngd. Við framleiðslu á álprófílum eykst þykktin smám saman. Með öðrum orðum, vegin þyngd vara sem framleidd er með sama setti móta byrjar léttari en fræðileg þyngd, verður síðan sú sama og verður síðar þyngri en fræðileg þyngd.
1.2 Aðferðir til að stjórna frávikum
Gæði álsniðsmótanna eru grundvallaratriðið í því að stjórna þyngd á hvern metra sniðanna. Í fyrsta lagi er nauðsynlegt að hafa strangt eftirlit með vinnubeltinu og vinnslustærð mótanna til að tryggja að úttaksþykktin uppfylli kröfurnar, með nákvæmni stjórnað á bilinu 0,05 mm. Í öðru lagi þarf að stjórna framleiðsluferlinu með því að stjórna útpressunarhraðanum á réttan hátt og sinna viðhaldi eftir ákveðinn fjölda myglusveppa, eins og kveðið er á um. Að auki geta mót gengist undir nítrunarmeðferð til að auka hörku vinnslubeltsins og hægja á aukningu í þykkt.
2.Fræðileg þyngd fyrir mismunandi kröfur um veggþykkt
Veggþykkt álprófíla hefur vikmörk og mismunandi viðskiptavinir hafa mismunandi kröfur um veggþykkt vörunnar. Undir kröfum um veggþykktarþol er fræðileg þyngd mismunandi. Almennt þarf að hafa aðeins jákvætt frávik eða aðeins neikvætt frávik.
2.1 Fræðilegt vægi fyrir jákvætt frávik
Fyrir álprófíla með jákvætt frávik í veggþykkt krefst mikilvægt burðarþol grunnefnis að mæld veggþykkt sé ekki minni en 1,4 mm eða 2,0 mm. Reikniaðferðin fyrir fræðilega þyngd með jákvæðum vikmörkum er að teikna fráviksmynd með veggþykktinni í miðju og reikna út þyngd á metra. Til dæmis, fyrir snið með 1,4 mm veggþykkt og jákvæðu vikmörk upp á 0,26 mm (neikvæð vikmörk 0 mm), er veggþykktin við miðjufrávik 1,53 mm. Þyngd á metra fyrir þetta snið er 1.251 kg/m. Fræðilega þyngd til vigtunar skal reiknuð út frá 1,251 kg/m. Þegar veggþykkt sniðsins er við -0 mm er þyngd á metra 1,192 kg/m, og þegar hún er við +0,26 mm er þyngd á metra 1,309 kg/m, sjá mynd 2.
Miðað við 1,53 mm veggþykkt, ef aðeins 1,4 mm hlutinn er aukinn upp í hámarksfrávik (Z-max frávik), er þyngdarmunurinn á Z-max jákvæðu fráviki og miðlægri veggþykkt (1,309 – 1,251) * 1000 = 58 kg. Ef allar veggþykktar eru á Z-max fráviki (sem er mjög ólíklegt) væri þyngdarmunurinn 0,13/1,53 * 1000 = 85kg.
2.2 Fræðilegt vægi fyrir neikvætt frávik
Fyrir álprófíla ætti veggþykktin ekki að fara yfir tilgreint gildi, sem þýðir neikvætt vikmörk í veggþykkt. Fræðilega vægið í þessu tilviki ætti að reikna sem helmingur af neikvæðu fráviki. Til dæmis, fyrir snið með 1,4 mm veggþykkt og 0,26 mm neikvæð vikmörk (jákvætt vikmörk 0 mm), er fræðileg þyngd reiknuð út frá helmingi vikmarksins (-0,13 mm), sjá mynd 3.
Með 1,4 mm veggþykkt er þyngdin á metra 1,192 kg/m, en með 1,27 mm veggþykkt er þyngdin á metra 1,131 kg/m. Munurinn á þessu tvennu er 0,061 kg/m. Ef lengd vörunnar er reiknuð sem eitt tonn (838 metrar) væri þyngdarmunurinn 0,061 * 838 = 51kg.
2.3 Reikniaðferð fyrir þyngd með mismunandi veggþykktum
Af skýringarmyndum hér að ofan má sjá að þessi grein notar nafnþykktarhækkanir eða minnkun veggþykktar við útreikning á mismunandi veggþykktum, frekar en að nota þær á alla hluta. Svæðin sem eru fyllt með skálínum á skýringarmyndinni tákna nafnveggþykkt 1,4 mm, en önnur svæði samsvara veggþykkt virkra rifa og ugga, sem eru frábrugðin nafnveggþykktinni samkvæmt GB/T8478 stöðlum. Þess vegna, þegar þú stillir veggþykktina, er áherslan aðallega á nafnveggþykktina.
Miðað við breytileika á veggþykkt mótsins við efnisfjarlægingu kemur fram að allar veggþykktir nýgerðra móta hafa neikvætt frávik. Með því að taka aðeins tillit til breytinga á nafnveggþykkt er því íhaldssamari samanburður á vigtunarþyngd og fræðilegri þyngd. Veggþykktin á ónefndum svæðum breytist og er hægt að reikna hana út frá hlutfallslegri veggþykkt innan fráviksmarka.
Til dæmis, fyrir glugga- og hurðavöru með 1,4 mm nafnveggþykkt, er þyngdin á metra 1,192 kg/m. Til að reikna út þyngd á metra fyrir 1,53 mm veggþykkt er hlutfallsreikningsaðferðin notuð: 1,192/1,4 * 1,53, sem leiðir til þyngdar á metra upp á 1,303 kg/m. Á sama hátt, fyrir 1,27 mm veggþykkt, er þyngd á metra reiknuð sem 1,192/1,4 * 1,27, sem leiðir til þyngdar á metra upp á 1,081 kg/m. Sömu aðferð má beita á aðrar veggþykktir.
Miðað við atburðarás 1,4 mm veggþykktar, þegar allar veggþykktar eru lagaðar, er þyngdarmunurinn á vigtunarþyngd og fræðilegri þyngd um það bil 7% til 9%. Til dæmis, eins og sýnt er á eftirfarandi skýringarmynd:
3. Þyngdarmunur af völdum þykkt yfirborðsmeðferðarlags
Álprófílar sem notaðir eru í byggingu eru almennt meðhöndlaðir með oxun, rafdrætti, úðahúð, flúorkolefni og öðrum aðferðum. Viðbót á meðferðarlögum eykur þyngd sniðanna.
3.1 Þyngdaraukning í oxunar- og raffælingarsniðum
Eftir yfirborðsmeðferð á oxun og rafdrætti myndast lag af oxíðfilmu og samsettri filmu (oxíðfilmu og rafhleðslufilmu) með þykkt 10μm til 25μm. Yfirborðsmeðhöndlunarfilman eykur þyngd en álprófílarnir léttast að einhverju leyti við formeðferðina. Þyngdaraukningin er ekki marktæk, þannig að þyngdarbreytingin eftir oxunar- og rafdráttarmeðferð er almennt hverfandi. Flestir álframleiðendur vinna sniðin án þess að auka þyngd.
3.2 Þyngdaraukning í úðahúðunarsniðum
Sprayhúðuð snið eru með duftlagi á yfirborðinu, með þykkt ekki minna en 40μm. Þyngd dufthúðarinnar er mismunandi eftir þykktinni. Landsstaðalinn mælir með þykkt 60μm til 120μm. Mismunandi gerðir af dufthúð hafa mismunandi þyngd fyrir sömu filmuþykkt. Fyrir fjöldaframleiddar vörur eins og gluggakarma, gluggakarma og gluggaramma er einni filmuþykkt úðað á jaðarinn og má sjá gögn um jaðarlengd á mynd 4. Þyngdaraukning eftir úðahúðun á sniðunum má vera er að finna í töflu 1.
Samkvæmt gögnum í töflunni nemur þyngdaraukning eftir úðahúð á hurðum og gluggum um 4% til 5%. Fyrir eitt tonn af sniðum er það um það bil 40 kg til 50 kg.
3.3 Þyngdaraukning á flúorkolefnismálningarúðahúðunarsniðum
Meðalþykkt lagsins á flúorkolefnismálningu úðahúðuðum sniðum er ekki minni en 30μm fyrir tvær umferðir, 40μm fyrir þrjár umferðir og 65μm fyrir fjórar umferðir. Meirihluti flúorkolefnamálningar úðahúðaðar vörur notar tvær eða þrjár umferðir. Vegna mismunandi afbrigða af flúorkolefnismálningu er þéttleiki eftir herðingu einnig mismunandi. Ef venjuleg flúorkolefnismálning er tekin sem dæmi má sjá þyngdaraukninguna í eftirfarandi töflu 2.
Samkvæmt gögnum í töflunni nemur þyngdaraukningin eftir úðun á hurðum og gluggum með flúorkolefnismálningu um 2,0% til 3,0%. Fyrir eitt tonn af sniðum er það um það bil 20 kg til 30 kg.
3.4 Þykktarstýring á yfirborðsmeðferðarlagi í duft- og flúorkolefnismálningu úðahúðunarvörum
Stjórnun húðunarlagsins í duft- og flúorkolefnismálningu úðahúðuðum vörum er lykilferlisstýringarstaður í framleiðslu, aðallega stjórna stöðugleika og einsleitni dufts eða málningarúða frá úðabyssunni, sem tryggir samræmda þykkt málningarfilmunnar. Í raunverulegri framleiðslu er óhófleg þykkt lagsins ein af ástæðunum fyrir efri úðahúð. Jafnvel þó að yfirborðið sé slípað getur úðahúðunarlagið samt verið of þykkt. Framleiðendur þurfa að styrkja eftirlit með úðahúðunarferlinu og tryggja þykkt úðahúðarinnar.
4. Þyngdarmunur af völdum pökkunaraðferða
Álprófílum er venjulega pakkað með pappírsumbúðum eða skreppafilmu og þyngd umbúðaefna er mismunandi eftir pökkunaraðferð.
4.1 Þyngdaraukning í pappírsumbúðum
Í samningnum er venjulega tilgreint þyngdarmörk fyrir pappírsumbúðir, að jafnaði ekki yfir 6%. Með öðrum orðum, þyngd pappírs í einu tonni af sniðum ætti ekki að fara yfir 60 kg.
4.2 Þyngdaraukning í skreppafilmu
Þyngdaraukning vegna skreppafilmu umbúða er almennt um 4%. Þyngd skreppafilmu í einu tonni af sniðum ætti ekki að fara yfir 40 kg.
4.3 Áhrif pökkunarstíls á þyngd
Meginreglan um sniðpökkun er að vernda sniðin og auðvelda meðhöndlun. Þyngd eins pakka af sniðum ætti að vera um 15 kg til 25 kg. Fjöldi sniða á hvern pakka hefur áhrif á þyngdarprósentu umbúða. Til dæmis, þegar gluggarammaprófílunum er pakkað í sett af 4 stykkjum með 6 metra lengd, er þyngdin 25 kg og umbúðapappírinn vegur 1,5 kg, sem svarar til 6%, sjá mynd 5. Þegar pakkað er í settum af 6 stykki, þyngdin er 37 kg og umbúðapappírinn vegur 2 kg, sem er 5,4%, sjá mynd 6.
Af ofangreindum myndum má sjá að eftir því sem fleiri snið eru í pakka, því minna er þyngdarprósenta umbúðaefna. Undir sama fjölda sniða í pakka, því meiri þyngd sniðanna, því minni er þyngdarprósenta umbúðaefna. Framleiðendur geta stjórnað fjölda sniða í hverri pakkningu og magni umbúðaefna til að uppfylla þær þyngdarkröfur sem tilgreindar eru í samningnum.
Niðurstaða
Miðað við ofangreinda greiningu er frávik á milli raunverulegrar vigtarþyngdar sniða og fræðilegrar þyngdar. Frávik í veggþykkt er aðalástæðan fyrir þyngdarfráviki. Tiltölulega auðvelt er að stjórna þyngd yfirborðsmeðferðarlagsins og þyngd umbúðaefna er stjórnanleg. Þyngdarmunur innan 7% á milli vigtunarþyngdar og reiknaðrar þyngdar uppfyllir staðlaðar kröfur og munur innan 5% er markmið framleiðsluframleiðanda.
Ritstýrt af May Jiang frá MAT Aluminum
Birtingartími: 30. september 2023
