Uppgjörsaðferðir fyrir ál snið sem notuð eru í byggingu fela í sér venjulega vigtaruppgjör og fræðilegt uppgjör. Vigtaruppgjör felur í sér að vega og meta álprófið, þ.mt umbúðaefni, og reikna út greiðsluna út frá raunverulegri þyngd margfaldað með verði á tonn. Fræðilega byggðin er reiknuð með því að margfalda fræðilega þyngd sniðanna með verði á hvert tonn.
Við vigtun byggð er munur á raunverulegri vigtaðri þyngd og þyngdinni reiknað fræðilega. Það eru margar ástæður fyrir þessum mun. Þessi grein greinir aðallega þyngdarmuninn af völdum þriggja þátta: dreifni í grunnþykkt álprófanna, munur á yfirborðsmeðferðarlögum og breytileika í umbúðum. Þessi grein fjallar um hvernig eigi að stjórna þessum þáttum til að lágmarka frávik.
1. Þyngd munur af völdum breytileika í þykkt grunnefna
Það er munur á raunverulegri þykkt og fræðilegri þykkt sniðanna, sem leiðir til munar á veginni þyngd og fræðilegri þyngd.
1.1 Útreikningur á þyngd byggður á breytileika þykktar
Samkvæmt kínverska stöðluðu GB/T5237.1, fyrir snið með ytri hring sem er ekki hærri en 100 mm og nafnþykkt minna en 3,0 mm, er frávik frá mikilli nákvæmni ± 0,13 mm. Með því að taka 1,4 mm þykkan gluggaramma snið sem dæmi er fræðileg þyngd á metra 1,038 kg/m. Með jákvætt frávik 0,13 mm er þyngdin á metra 1,093 kg/m, mismunur 0,055 kg/m. Með neikvætt frávik 0,13 mm er þyngdin á metra 0,982 kg/m, mismunur 0,056 kg/m. Útreikningur fyrir 963 metra er munur á 53 kg á tonn, vísa til mynd 1.
Þess má geta að myndin telur aðeins þykkt dreifni 1,4 mm nafnþykktarhluta. Ef tekið er tillit til alls þykktarafbrigða væri munurinn á veginni þyngd og fræðilegri þyngd 0,13/1,4*1000 = 93 kg. Tilvist dreifni í grunnþykkt álprófa ákvarðar mismuninn á veginni þyngd og fræðilegri þyngd. Því nær sem raunveruleg þykkt er að fræðilegu þykktinni, því nær er vegin þyngd að fræðilegri þyngd. Við framleiðslu á álprófi eykst þykktin smám saman. Með öðrum orðum, vegin þyngd afurða sem framleidd er með sama mengi móts byrjar léttari en fræðileg þyngd, verður þá sú sama og verður seinna þyngri en fræðileg þyngd.
1.2 Aðferðir til að stjórna frávikum
Gæði álformsins er grundvallarþátturinn í því að stjórna þyngd á hvern metra sniðanna. Í fyrsta lagi er nauðsynlegt að stjórna stranglega vinnubelti og vinnsluvíddum mótanna til að tryggja að framleiðsluþykkt uppfylli kröfurnar, með nákvæmni stjórnað á bilinu 0,05mm. Í öðru lagi þarf að stjórna framleiðsluferlinu með því að stjórna extrusionhraðanum á réttan hátt og framkvæma viðhald eftir ákveðinn fjölda mygla sem mælt er fyrir um. Að auki geta mótin gengist undir nitriding meðferð til að auka hörku vinnubeltisins og hægja á aukningu á þykkt.
2. Húsþyngdin fyrir mismunandi kröfur um veggþykkt
Veggþykkt álsniðs hefur vikmörk og mismunandi viðskiptavinir hafa mismunandi kröfur um veggþykkt vörunnar. Undir kröfum um þykkt á veggþykkt er fræðileg þyngd mismunandi. Almennt er krafist að það hafi aðeins jákvætt frávik eða aðeins neikvætt frávik.
2.1 Fræðileg þyngd fyrir jákvætt frávik
Fyrir álprófíla með jákvætt frávik í þykkt veggsins, þarf mikilvæga álagssvæði grunnefnisins að mæld veggþykkt sé ekki minni en 1,4 mm eða 2,0 mm. Útreikningsaðferðin fyrir fræðilega þyngd með jákvæðu þol er að teikna fráviksskýringarmynd með veggþykktinni miðju og reikna þyngdina á metra. Til dæmis, fyrir snið með 1,4 mm veggþykkt og jákvætt þol 0,26 mm (neikvætt þol 0mm), er veggþykktin við miðjufrávikið 1,53 mm. Þyngd á metra fyrir þennan snið er 1,251 kg/m. Reikna skal fræðilega þyngd í vigtarskyni út frá 1.251 kg/m. Þegar veggþykkt sniðsins er -0mm er þyngdin á metra 1,192 kg/m, og þegar það er við +0,26 mm er þyngdin á metra 1,309 kg/m, sjá mynd 2.
Byggt á veggþykkt 1,53 mm, ef aðeins 1,4 mm hlutinn er aukinn í hámarksfrávik (Z-MAX frávik), er þyngdarmunurinn á milli Z-Max jákvæðs fráviks og miðju veggþykkt (1,309-1.251) * 1000 = 58 kg. Ef allar veggþykktar eru við Z-Max frávik (sem er mjög ólíklegt), væri þyngdarmunurinn 0,13/1,53 * 1000 = 85 kg.
2.2 Fræðileg þyngd fyrir neikvætt frávik
Fyrir ál snið ætti veggþykkt ekki að fara yfir tilgreint gildi, sem þýðir neikvætt þol í þykkt veggsins. Reikna skal fræðilega þyngd í þessu tilfelli sem helmingur neikvæðs fráviks. Til dæmis, fyrir snið með 1,4 mm veggþykkt og neikvætt þol 0,26 mm (jákvætt þol 0mm), er fræðileg þyngd reiknuð út frá helmingi umburðarlyndisins (-0,13mm), vísa til mynd 3.
Með 1,4 mm veggþykkt er þyngdin á metra 1,192 kg/m, en með 1,27 mm veggþykkt er þyngdin á metra 1,131 kg/m. Munurinn á þessu tvennu er 0,061 kg/m. Ef lengd vörunnar er reiknuð sem eitt tonn (838 metrar) væri þyngdarmunurinn 0,061 * 838 = 51 kg.
2.3 Útreikningsaðferð fyrir þyngd með mismunandi veggþykkt
Af skýringarmyndunum hér að ofan má sjá að þessi grein notar þykkt á þykkt eða lækkun þegar reiknað er út mismunandi veggþykkt, frekar en að beita þeim á alla hluta. Svæðin fyllt með ská línum á skýringarmyndinni tákna nafnveggþykkt 1,4 mm, en önnur svæði samsvara veggþykkt virkni rifa og fins, sem eru frábrugðin nafnveggþykkt samkvæmt GB/T8478 stöðlum. Þess vegna er fókusinn aðallega á nafnveggþykktina þegar stillt er á þykkt veggsins.
Byggt á breytileika á veggþykkt moldsins við fjarlægingu efnisins, er tekið fram að allar veggþykktar nýgerðar mygla hafa neikvætt frávik. Þess vegna, með hliðsjón af breytingum á þykkt á nafnvegg veitir íhaldssamari samanburð milli vigtarþyngdar og fræðilegrar þyngdar. Veggþykktin á svæðum sem ekki eru nominal breytist og hægt er að reikna út frá hlutfallslegri veggþykkt innan marka frávikssviðsins.
Til dæmis, fyrir glugga og hurðarafurð með 1,4 mm nafnveggþykkt, er þyngdin á metra 1,192 kg/m. Til að reikna þyngdina á metra fyrir 1,53 mm veggþykkt er hlutfallslega útreikningsaðferðin notuð: 1,192/1,4 * 1,53, sem leiðir til þyngdar á metra 1,303 kg/m. Að sama skapi, fyrir 1,27 mm veggþykkt, er þyngdin á metra reiknuð sem 1,192/1,4 * 1,27, sem leiðir til þyngdar á metra af 1.081 kg/m. Hægt er að beita sömu aðferð á aðrar veggþykktar.
Byggt á atburðarásinni með 1,4 mm veggþykkt, þegar allar veggþykktar eru aðlagaðar, er þyngdarmunurinn á vigtarþyngd og fræðilegri þyngd um það bil 7% til 9%. Til dæmis, eins og sýnt er á eftirfarandi skýringarmynd:
3. Þyngdarmunur af völdum yfirborðsmeðferðarþykktar
Álsnið sem notað er við smíði eru oft meðhöndluð með oxun, rafskautum, úðahúð, flúorkolefni og öðrum aðferðum. Með því að bæta við meðferðarlögin eykur þyngd sniðanna.
3.1 Þyngd aukning á oxun og rafskautasniðum
Eftir yfirborðsmeðferð oxunar og rafskauts myndast lag af oxíðfilmu og samsettu filmu (oxíðfilmu og rafskautafilmu) með þykkt 10μm til 25μm. Yfirborðsmeðferðarmyndin bætir þyngd, en álprófíurnar léttast á meðan á meðferðarferlinu stendur. Þyngdaraukningin er ekki marktæk, þannig að breyting á þyngd eftir oxun og rafskautameðferð er yfirleitt hverfandi. Flestir álframleiðendur vinna sniðin án þess að bæta við þyngd.
3.2 Þyngdaraukning á úðahúðunarsniðum
Úðahúðuð snið hafa lag af dufthúð á yfirborðinu, með þykkt sem er ekki minna en 40μm. Þyngd dufthúðunarinnar er breytileg með þykktinni. Landsstaðallinn mælir með þykkt 60μm til 120μm. Mismunandi tegundir af dufthúðun hafa mismunandi lóð fyrir sömu filmuþykkt. Fyrir fjöldaframleiddar vörur eins og gluggaramma, gluggamúlur og gluggaserkur, er stakri filmuþykkt úðað á jaðarinn og hægt er að sjá útlæga lengd gögn á mynd 4. fannst í töflu 1.
Samkvæmt gögnum í töflunni er þyngdaraukningin eftir úðahúð hurða og Windows snið um 4% til 5%. Fyrir eitt tonn af sniðum er það um það bil 40 kg til 50 kg.
3.3 Þyngdaraukning á flúorkolefni málningu úðahúðunarsnið
Meðalþykkt lagsins á flúorkolefni úr úðahúðuðum sniðum er ekki minna en 30μm fyrir tvo yfirhafnir, 40μm fyrir þrjá yfirhafnir og 65μm fyrir fjóra yfirhafnir. Meirihluti flúorkolefnis málningarúðahúðuðra vara notar tvær eða þrjár yfirhafnir. Vegna mismunandi afbrigða af flúorkolefni málningu er þéttleiki eftir lækningu einnig mismunandi. Með því að taka venjulega flúorkolefni málningu sem dæmi má sjá þyngdaraukningu í eftirfarandi töflu 2.
Samkvæmt gögnum í töflunni er þyngdaraukningin eftir úðahúð á hurðum og gluggasniðum með flúorkolefni málningu um 2,0% til 3,0%. Fyrir eitt tonn af sniðum er það um það bil 20 kg til 30 kg.
3.4 Þykkt stjórn á yfirborðsmeðferðarlagi í duft og flúorkolefni málningarhúðunarafurðum
Stýringin á laglaginu í duft og flúorkolefni málningarhúðaðri afurðum er lykilstýringarpunktur í framleiðslu og stjórnar aðallega stöðugleika og einsleitni dufts eða málningarúða úr úðabyssunni, sem tryggir samræmda þykkt málningarmyndarinnar. Í raunverulegri framleiðslu er óhófleg þykkt húðunarlagsins ein af ástæðunum fyrir auka úðahúð. Jafnvel þó að yfirborðið sé fágað, getur úðalaga lagið samt verið of þykkt. Framleiðendur þurfa að styrkja stjórn á úðahúðunarferli og tryggja þykkt úðahúðarinnar.
4. Þyngdarmunur af völdum umbúðaaðferða
Álsnið er venjulega pakkað með pappírsbúðum eða skreppum filmuumbúðum og þyngd umbúðanna er mismunandi eftir umbúðunaraðferðinni.
4.1 Þyngdaraukning á pappír umbúðir
Samningurinn tilgreinir venjulega þyngdarmörk fyrir pappírsumbúðir, yfirleitt ekki hærri en 6%. Með öðrum orðum, þyngd pappírs í einu tonn af sniðum ætti ekki að fara yfir 60 kg.
4.2 Þyngdaraukning á umbúðum með skreppum
Þyngdaraukningin vegna skreppu kvikmyndaumbúða er yfirleitt um 4%. Þyngd skreppa filmu í einu tonn af sniðum ætti ekki að fara yfir 40 kg.
4.3 Áhrif pökkunarstíls á þyngd
Meginreglan um umbúðir sniðsins er að vernda sniðin og auðvelda meðhöndlun. Þyngd eins pakka af sniðum ætti að vera um það bil 15 kg til 25 kg. Fjöldi sniða á hvern pakka hefur áhrif á þyngdarhlutfall umbúða. Til dæmis, þegar gluggarammi er pakkað í sett af 4 stykki með 6 metra lengd, er þyngdin 25 kg, og umbúðapappírinn vegur 1,5 kg, sem gerir grein fyrir 6%, vísar á mynd 5. Þegar pakkað er í sett af settum af 6 stykki, þyngdin er 37 kg og umbúðapappírinn vegur 2 kg og er 5,4%, vísar til mynd 6.
Af ofangreindum tölum má sjá að því fleiri snið í pakka, því minni er þyngdarhlutfall umbúðaefnanna. Undir sama fjölda sniða á hvern pakka, því hærra sem þyngd sniðanna er, því minni er þyngdarhlutfall umbúðaefnanna. Framleiðendur geta stjórnað fjölda sniða á hvern pakka og magn umbúðaefni til að uppfylla þyngdarkröfur sem tilgreindar eru í samningnum.
Niðurstaða
Byggt á ofangreindri greiningu er frávik á milli raunverulegs vigtunarþyngdar sniðanna og fræðilegs þyngdar. Frávik í þykkt veggsins er aðalástæðan fyrir þyngd fráviki. Hægt er að stjórna þyngd yfirborðsmeðferðarlagsins tiltölulega auðveldlega og þyngd umbúðaefnanna er stjórnanleg. Þyngdarmunur innan 7% milli vigtunarþyngdar og reiknuðrar þyngdar uppfyllir staðlaðar kröfur og mismunur innan 5% er markmið framleiðandi framleiðanda.
Klippt af maí Jiang úr Mat ál
Post Time: SEP-30-2023
